शिमगोत्सवा नंतर गावात मोठ्या उत्साहाने आणि भक्तिभावाने साजरा केला जाणारा दुसरा सण म्हणजे ‘गणेशोत्सव’ होय. त्याची लोकांना चाहूल जून-जुलैपासूनच लागते. शेतीची कामे कधी एकदा संपतात आणि गणपतीच्या तयारीला कधी एकदाचे लागतो असे तेथील माणसांना होते. दरवर्षी, नव्या पद्धतीची सजावट कशी करता येईल याचे नोयोजन जवळजवळ वर्षभर तेथील लोक करत असतात प्रत्येकाचा मानस दरवर्षी ‘यंदाचे गणपती एकदम धूमधडाक्यात आणुया’ असा असतो. गणेश चतुर्थीला गणरायाचे आगमन घराघरात होते. गणेशाच्या मूर्तीची स्थापना अशाना केल्यानंतर, घरातील कर्ता पुरुष घरच्या देवाची आणि बाप्पाची मनोभाव पना बचतो. याचयतून सुगंधी अगरबत्त्यांचा गंध वातावरणात मिसळून जातो आणि मामला प्रसन्नतेचे रूप प्राप्त होते. सगळीकडे मंगलमय वातावरण असते.

दुपारी सर्व गावकरी मिळून घराघरात जाऊन बाप्पाची आरती म्हणतात. संध्याकाळी गावातील लोकशाहीर त्यांचा नृत्यसंच घेऊन, घराघरात जाऊन बाप्पाच्या समोर त्याची कला सादर करतात. त्या कलाप्रकारास जाखडी म्हणजेच शक्ती-तुरा असे म्हटले जाते. गावातील सगळ्या घरांत जाऊन बाप्पापुढे कला सादर करत असताना सकाळ कधी होते ते कळतच नाही! स्त्रियासुद्धा त्यांचे नृत्य पारंपरिक पद्धतीने देवापुढे सादर करतात. त्यावेळी पुराणकथांवर आधारित अनेक गाणी ऐकण्यास मिळतात. गावकरी उत्सवाच्या त्या चारपाच दिवसांत वर्षभराचा आनंद मनात साठवून घेतात. त्या व्यतिरिक्त दसरा, तुळशीचे लग्न, गावात असणाऱ्या इतर देवतांचे उत्सव भक्तिभावाने साजरे होत असतात. ते सण साजरे होतात म्हणून तेथील लोकांमध्ये कमालीची एकता बघण्यास मिळते. सणांसाठी बहुसंख्येने लोक एकत्र जमतात आणि आपल्या प्रथा, परंपरा, संस्कृती टिकवून ठेवण्यासाठी प्रामाणिक प्रयत्न करतात. माणसे देवभोळी असल्यामुळे गणपती, शिमगोत्सव आणिा के सण मोठ्या उत्साहाने, भक्तिभावाने साजरे करतात. 

पिसई गावचे लोक त्यांना त्यांच्या कामातून सवड मिळताच भजन-कीर्तनही मोठ्या भक्तिभावाने करतात. ते करत असतानाच, एकदा गावातील प्रतिष्ठित व्यक्ती ह.भ.प. शेबाजी येसरे महाराज यांनी पांडुरंगाची माघ वारी करण्याची कल्पना काढली आणि पहिल्यांदा माघ वारी करण्याचे १९९१-९२ साली ठरले. ती वारी सफल झाली. येसरे महाराजांच्या प्रयत्नांनी वारीच्या छोट्या वृक्षाचे वटवृक्षात रूपांतर झाले आणि ‘पिसई ग्रामस्थ वारकरी सांप्रदायिक मंडळ‘ उदयास आले. पुढे, येसरे महाराजांनी पंढरपूर येथे मंडळाच्या नावाने जागा विकत घेतली. तेथेच, त्यांच्या गावातील वारकऱ्यांचे वास्तव्य वारीस असते. मंडळाची माघ वारी दरवर्षी असते. वारीकरता पंचक्रोशीतून अडीचशेच्या वर लोक जातात. सर्व व्यवस्था मंडळाची असते. मंडळाचे अध्यक्ष शेबाजी महाराज आहेत. त्यांच्या गावात भजन, कीर्तन, हरिपाठ मोठ्या भक्तिभावाने चालतो.